Een brief aan mijn onvruchtbaarheid

Tijdens de zwangerschap van Chloë schreef ik deze brief. Gericht aan mijn onvruchtbaarheid. Hij kwam voorbij op mijn Instagram en ik vond hem te mooi om niet te delen hier. Puur geschreven vanuit het diepste van mijn hart, het traject nog zo vers achter ons. Het is een hele heftige strijd. Dus bij deze, een brief aan mijn onvruchtbaarheid.

Lieve infertiliteit,

Ik heb je gehaat, geleefd en gevoeld.
Ik heb je vervloekt, geliefd en omhelsd.
Ik heb je genegeerd, verbannen en geaccepteerd.
Ik heb geschreeuwd, gekrijst en gevochten.
Je hebt mij gesloopt, verwoest en kapot gemaakt.
Je gaf mij puisten, vreetbuien en spek.
Ik werd dik van je, moe van je, gek van je.
Een lijf vol hormonen, een buik vol met prikgaten.
Je hebt mijn hart gebroken, mijn maag doen keren en heel veel angstpoepjes veroorzaakt.
Ik was teleurgesteld, boos en verdrietig.
Mijn lichaam faalde.
Jij faalde.
Ik faalde.

Ik voelde mij rot, gebroken en verward.
Je stal mijn droom, mijn wens.
Waarom ik, lieve infertiliteit?
Waarom ik?
Ik kon het niet begrijpen, had zo veel vragen.
Vanaf de woorden: “Je bent onvruchtbaar”, stond mijn wereld op zijn kop.
Wat moest ik toch met jou?
Ik kon het geen plekje geven.
Wat als jij mij nooit moeder kan maken?
Wat als jij mijn vrouwelijkheid van mij wegneemt?
Hoe kan ik dan met mezelf leven, lieve infertiliteit?

Ik werd een kijkdoos.
Een speldenkussen.
Mijn huis een apotheek.
Ik voelde mij leeg.
Een mislukkeling.
Een sukkel.
Mijn lichaam was van jou.
Overgenomen.
Ingepikt.
En ik kon niks anders dan machteloos wachten.
Wachten en toekijken, hoe jij de overhand nam.
Hoe jij mijn leven beheerste.

Maar naast dat, ben ik je ook dankbaar.
Want lieve infertiliteit, jij gaf mij het allermooiste cadeautje:
mijn dochter.

En nu, lieve infertiliteit, ben ik sterk.
Zo sterk als metaal, onverwoestbaar.
Want dat gaf je mij ook.
Een zijden draadje om aan te hangen.
Om vol te houden, tot het uiterste.
Tot ik niet meer kon.
En weet je, die dag zal nooit komen.
Want ik geef niet meer op, nooit.
Je bracht mij in de meest onmogelijke positie.
Liet mij de meest diepe dalen zien en voelen.
En elk moment was het waard.
Jij, was het waard.

Ik zou het zo weer over doen.
Voor mijn meisje.

Onze droom kwam uit en op zondag 05 januari werd Chloë Isabel geboren. Mijn hart gaat uit naar alle wensouders die nog dromen. Dat jullie ooit verrijkt mogen worden met het wonder van een kind. Liefs, Kyra